فرهنگ مردم درباره شغل خیاطی در ایران

              **********************************

فرهنگ مردم درباره شغل خیاطی در ایران

 **********************************

فرهنگ عامه درباره خیاطی در حال حاضر چندان نگاه خوبی نیست یعنی شغلی مانند خیاطی از وجه خوبی برخوردار نیست با اینکه پوشاک مصرف بسیار زیادی دارد  وبرای این کار از قدیم موجب اشتغال بوده است و جنبه هنری آن در در زیبا درآوردن پوشاک و تن خور خوب کردن لباس در تن مردم و آنان را زیبا نشان دادن و عیب اندام را پوشش داده و لباس را اندازه تن مردم نمود فرهنگ و طرز تفکر  خیاطی و که شاگردی و استا کاری و همچنین کارگری نیز تا حدی آن را در بر می گیرد بهر حال این شغل یک شغل شریف است واینکه جوانان از آن فراری اند یا در بین جوانان زیاد طرفدار ندارد و در فرهنگ عامه آن را کار تا حدودی آن را حقیر می دانند  برمی گردد

"به فرهنگ اعراب که ریسندگی و با فندگی را   دون شان  خود می دانند

در دروان امویان برخی پیشه ها از جمله کار جولاهی یعنی بافندگی شغلی پست وحقیر بود مثلی در میان اعراب بود منی براینکه جولاهگان نمونه سفاهت هستند ایشان بافندگی را موجب نقصان عقل و علامت فرومایگی می دانستند حضرت علی اشعث بن قیس  را با عنوان حائک بن حائک جولاهه فرزند جولاهه خطاب وسرزنش می کنند

فرزدق شاعر پس از شهادت امام حسین و یارانش در شعری آنانی که امام را یاری نکرده بودند چنین هجو می کند "سلاح خود را زمین بنادازید و با دوک پنبه ریسی به ریسندگی بپردازید حجاج بن یوسف نیزکسانی را با عنوان جولاهه وکلاهدوز سرزنش و تحقیر می کرد"

مردم عامه تا حدی تاثیر پذیرفته از این فرهنگ اند در صورتی که ایران در زمینه ریسندگی و بافندگی ونساجی دارای پیشینه تاریخی ست

"در حالی که در زمان خلیفه عباسی می نویسد در زندان مازیار که یک چند در حدود  طبرستان یز علیع خلفای عباسی سر به شورش برداشت تعداد زیادی دوزنده جولاهک بودند جعفر بن دینار معروف به خیاط که والی و امیر یمن شد از سرداران همرا افشین در جنگ  علیه بابک خرمدین بود ابولحسن خراز عالم و دانشنمد در علم نحو و قران بود وتوانست در این باب چندین کتاب  تالیف کند ابوبکر محمد بن احمد خیاط نیزدانشمند دیگری ازمردم سمر قند بود که بعدها از علمای بزرگ نحو لغت شد و به بغداد رفت "

تاریخ پوشاک ایرانیان ازابتدای اسلا تا حمله مغول---دکتر محمد رضا چیت ساز-----صفحه 45 و صفحه 141